Bij deze installatie kan de bezoeker in de ronde ruimte stappen en een ervaring opdoen. We zien foto’s van overleden personen, die samen met witte zakdoeken opstijgen. Op sokkels staat porselein serviesgoed met doosjes en schaaltjes om te koesteren. Deze porselein-lijn is ontstaan vanuit een hommage aan de ‘GRANDE DAME’ schrijver Annie MG Schmidt. Haar mooie liedje (uit 1959) werd haar toegezongen door Donald Jones tijdens het Cabaret Gala Scheveningen in 1987.

Materiaalgebruik:

Fotografie, Porcelaine de Limoges, Bedrukte zakdoeken, Draadgordijnen en Tablet (audio via earphones).

UNICA

Ik zou je het liefste in een doosje willen doen.

En telkens zou ik eventjes het deksel opendoen.

En dan strijk ik je zo zachtjes langs je haren.

Dan lig je in de watten en niemand kan erbij.

Geen dief die je kan stelen,

je bent helemaal van mij.

Ik zou je het allerliefste in een doosje willen doen.

En dan telkens even kijken,

heel voorzichtig even kijken.

Dan telkens even kijken en een zoen.

Liedje gezongen door Donald Jones. Televisie-serie Pension Hommeles (1959). Tekst/muziek: Annie MG Schmidt/Cor Lemaire.